1-درمان فيزيكي
بسياري از كودكان مبتلا به سندروم داون داراي كم تواني هستند كه پيشرفت فيزيكي آنان را تحت شعاع قرار داده و در صورت عدم توجه به قرارگيري بد بدن منجر خواهد شد. درمان فيزيكي به بهبود عضله ها و قواي آن كمك كرده و به آنان آموزش ميدهد تا بدن خود را به صورتي به كار گيرند تا در كارهاي روزانه به آنها كمك شود.
2- گفتار درماني
كودكان مبتلا به سندروم داون اغلب دهانه اي كوچكي داشته و زبانشان بزرگ است و اين موجب ايجاد مشكل در حرف زدنشان ميكند. اين مشكلات در كودكان داراي كم تواني ميتواند وخامت بگيرد؛ زيرا تنوس ماهيچه اي مي تواند بر صورت نيز تاثير بگذارد. از دست دادن قدرت شنوايي هم در عدم بهبود گفتار اين بيماران موثر است. با استفاده از گفتار درماني، كودك مبتلا به سندروم داون ميتواند ياد بگيرد كه چگونه بر اين مشكلات غلبه كرده و بهتر با ديگران ارتباط برقرار نمايد. برخي كودكان نيز با استفاده از زبان اشاره اوضاع خود را بهبود ميبخشند.
3- كاردرماني
اين نوع درمان به كودكان كمك مي كند تا مهارت هايي كه نياز به مستقل شدن دارد را فرا بگيرند. اين درمان شامل گونه هايي از فعاليتها از يادگيري تا برداشتن اشياء و غذا خوردن تا لباس پوشيدن ميباشد. هدف درمان اينچنيني تبديل اين افراد به افراد بزرگسال مستقل است. اين مستقل شدن ميتواند در قالب مستقر شدن در خانه جمعي با افراد مبتلا به اين سندروم هم باشد.
4- وسايل كمكي
به دليل پيشرفت تكنولوژي، ابزارهايي براي كمك به افراد مبتلا به سندروم داون وجود دارد كه به ممد آن اين بيماران ميتوانند بر چالش هاي زندگي خود فائق آيند. برخي وسايل مانند سمعك و عينك مورد استفاده افراد سالم نيز به كار اين بيماران مي آيند. به غير از اين وسايل، وسايل ديگري نيز وجود دارد كه براي يادگيري مفيد است. اين وسايل از ساده ترين چيزها گرفته مانند مداد سه بعدي كه در دست گرفتنشان راحت است تا رايانه هايي با اسكرينهاي قابل لمس و يا صفحه كيبورد با حروف بزرگ موجود است.
- ۱۵ بازديد
- ۰ نظر